Η Άντζελα Γκερέκου είναι μια γυναίκα που ενσαρκώνει με μοναδικό τρόπο την κομψότητα, τη δημιουργικότητα και τη δύναμη. Μια προσωπικότητα με ευγένεια, βάθος και αφοσίωση, που δεν σταμάτησε ποτέ να εξελίσσεται, να προσφέρει, να εμπνέει.
Η πορεία της ξεκίνησε με τη λάμψη του θεάτρου και της τηλεόρασης, όπου ξεχώρισε με το ταλέντο και το ήθος της. Πολύ σύντομα όμως, η Άντζελα Γκερέκου απέδειξε πως δεν είναι απλώς μια όμορφη παρουσία στον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά μια γυναίκα με άποψη, κοινωνική ευαισθησία και εσωτερική πειθαρχία. Έτσι μπήκε δυναμικά στον χώρο της πολιτικής και της δημόσιας διοίκησης, υπηρετώντας από θέσεις ευθύνης τον τουρισμό, τον πολιτισμό και την ανάπτυξη της Ελλάδας.
Σήμερα, μέσα από τον ρόλο της ως Πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, συνεχίζει να δίνει έμφαση στην αυθεντικότητα του ελληνικού προϊόντος και στην ανάγκη να προβληθεί η Ελλάδα όχι μόνο ως προορισμός, αλλά ως τρόπος ζωής – ως εμπειρία με ουσία, ιστορία και ψυχή.
Όμως πίσω από κάθε τίτλο και επαγγελματική επιτυχία, υπάρχει πάντα μια βαθιά αγάπη για τις ρίζες της: την Κέρκυρα. Το νησί που τη διαμόρφωσε, που της έδωσε τα πρώτα της ερεθίσματα για την τέχνη, την παράδοση, τη φύση και τη γοητεία του απλού. Η Κέρκυρα δεν είναι για εκείνη μόνο πατρίδα, είναι πηγή έμπνευσης και πνευματικής επανασύνδεσης. «Εκεί επιστρέφω όταν θέλω να θυμηθώ ποια είμαι πραγματικά», έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξή της.
Σήμερα, η Άντζελα Γκερέκου είναι μητέρα, επαγγελματίας, δημιουργός, οραματίστρια, τώρα και συγγραφέας. Και κυρίως, μια γυναίκα που συνεχίζει να εμπνέει με το παράδειγμά της: ήρεμη δύναμη, αυθεντική παρουσία, με ρίζες γεμάτες φως και βλέμμα στραμμένο στο μέλλον
-
Από την τέχνη στην πολιτική και τον τουρισμό – πώς εξελίχθηκε αυτό το ταξίδι και τι σας κινητοποίησε σε κάθε βήμα;
Η τέχνη ήταν η πρώτη μου γλώσσα. Ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούσα με τον κόσμο γύρω μου όταν ακόμα οι λέξεις δεν επαρκούσαν. Ξεκίνησα από την αρχιτεκτονική μετά ήρθε ο κινηματογράφος και το θέατρο, όπου έμαθα να παρατηρώ τον άνθρωπο, να ακούω τις σιωπές του.
Αυτή η βαθιά ανθρώπινη εμπειρία με ώθησε σταδιακά να ασχοληθώ με την πολιτική. Όχι από φιλοδοξία, αλλά από ανάγκη: να συνεισφέρω με πράξεις, όχι μόνο με ρόλους.
Ο τουρισμός, αλλά και ο πολιτισμός , ήρθε ως φυσική συνέχεια, γιατί για μένα είναι το “παράθυρο” της Ελλάδας στον κόσμο.
Είναι πολιτισμός, η φύση, οι άνθρωποι και όλα αυτά είναι άρρηκτα δεμένα μέσα μου.
-
Σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο όπως η πολιτική και η δημόσια διοίκηση, ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε ως γυναίκα;
Η πρόκληση δεν ήταν μόνο να ακουστώ – ήταν να με ακούσουν πραγματικά. Να μην είμαι απλώς παρούσα, αλλά να ληφθώ σοβαρά υπόψη. Ως γυναίκα, έπρεπε να διεκδικώ συνεχώς τον χώρο μου, με σεβασμό αλλά και με πιο ανθρωποκεντρική σταθερότητα. Έπρεπε να αποδείξω πως η ευαισθησία δεν είναι αδυναμία αλλά δύναμη. Ότι η ενσυναίσθηση, η ικανότητα να “πιάνεις τον παλμό” των ανθρώπων, είναι πολύτιμη όταν παίρνεις αποφάσεις για το κοινό καλό.
-
Ο ρόλος σας στον ΕΟΤ έχει ισχυρό αποτύπωμα. Ποια είναι για εσάς τα “κλειδιά” για έναν τουρισμό που σέβεται τη φύση, την κουλτούρα και τις τοπικές κοινωνίες;
Ο ρόλος μου στον ΕΟΤ έχει πράγματι ως στόχο να αφήνει ένα ουσιαστικό και θετικό αποτύπωμα. Πιστεύω βαθιά ότι ο τουρισμός δεν είναι μόνο αριθμοί και ποσοστά – είναι ζωντανή αλληλεπίδραση ανθρώπων, είναι πολιτισμική ανταλλαγή, είναι ευκαιρία για ανάπτυξη με σεβασμό.
Για μένα, τα “κλειδιά” για έναν τουρισμό που σέβεται τη φύση, την κουλτούρα και τις τοπικές κοινωνίες είναι τρία: βιωσιμότητα, αυθεντικότητα και συμπερίληψη. Πρέπει να σχεδιάζουμε τουριστικά προϊόντα που σέβονται το περιβάλλον, τιμούν την τοπική ταυτότητα και ενισχύουν τις τοπικές κοινωνίες – όχι να τις εκμεταλλεύονται. Επιθυμώ μια Ελλάδα που δεν “πουλάει” απλώς εικόνες, αλλά προσφέρει εμπειρίες ψυχής, εμπειρίες που αγγίζουν τον επισκέπτη και συνδέονται βαθιά με τον τόπο.
Σε αυτή τη λογική εντάσσεται και το πρότζεκτ που δημιουργήσαμε στον ΕΟΤ «Ανθισμένες Διαδρομές», μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε πριν 3 χρόνια ως πιλότος σε πολλές περιοχές της χώρας ,τις όχι και τόσο προβεβλημένες τουριστικά και ήδη έχει ενθαρρύνει την ανάδειξη φυσικών και πολιτιστικών διαδρομών σε λιγότερο προβεβλημένες περιοχές της χώρας.
Μέσα από αυτήν τη δράση, προωθούμε την ήπια τουριστική ανάπτυξη, ενισχύουμε τη σύνδεση του τουρισμού με την τοπική παραγωγή και βιοποικιλότητα, και ταυτόχρονα δίνουμε κίνητρα στις τοπικές κοινωνίες να γίνουν φορείς φιλοξενίας και πολιτισμού. Είναι ένα παράδειγμα του πώς ο τουρισμός μπορεί να ανθίσει – κυριολεκτικά και μεταφορικά – όταν ριζώνει με σεβασμό και φροντίδα στον τόπο .
Οφείλουμε να αναπτύξουμε τουριστικά προϊόντα που σέβονται το περιβάλλον, που τιμούν τον τοπικό πολιτισμό και που ενισχύουν τις τοπικές κοινωνίες – όχι να τις εκμεταλλεύονται. Προσωπικά επιθυμώ μια Ελλάδα που δεν “πουλάει” απλώς εικόνες, αλλά προσφέρει εμπειρίες ψυχής.
-
Τι σημαίνει για εσάς “πολιτισμός”; Και πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει στην αναγέννηση της χώρας μας;
Ο πολιτισμός είναι η φωνή της ψυχής μας. Είναι οι ρίζες, η μνήμη, αλλά και το βλέμμα προς το μέλλον. Δεν είναι κάτι στατικό, είναι ζωντανός οργανισμός. Εκφράζεται μέσα από την τέχνη, τη γλώσσα, τις παραδόσεις, αλλά και την καθημερινότητά μας. Στην Ελλάδα έχουμε έναν ανεξάντλητο πολιτισμικό πλούτο – όμως η πρόκληση είναι πώς τον διατηρούμε ζωντανό, πώς τον κάνουμε προσιτό στις νεότερες γενιές.
Σε μια εποχή που όλα τείνουν να ομογενοποιηθούν, ο πολιτισμός μας μπορεί να αποτελέσει τη διακριτή φωνή της Ελλάδας – και μοχλό ουσιαστικής αναγέννησης.
-
Ποιο είναι το προσωπικό σας όραμα για την Ελλάδα της επόμενης δεκαετίας; Πώς θέλετε να συμβάλλετε σε αυτό;
Ονειρεύομαι μια Ελλάδα που επενδύει στους ανθρώπους της – στους νέους, στους δημιουργούς, στους επιστήμονες. Μια χώρα όπου η καινοτομία συναντά την παράδοση, όπου η φύση προστατεύεται, όπου η κοινωνία είναι δίκαιη και ανοιχτή. Θέλω να συνεχίσω να εργάζομαι για ένα κράτος πιο ανθρώπινο, πιο λειτουργικό. Είτε μέσα από θεσμικούς ρόλους είτε μέσα από δράσεις πολιτισμού και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, αυτό είναι το χρέος μου.
-
Ως μητέρα, πώς διαχειρίζεστε την ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις της δημόσιας ζωής και της προσωπικής σας σχέσης με την κόρη σας;
Η μητρότητα είναι για μένα ο πιο σπουδαίος ρόλος. Δεν υπάρχει “μαγική συνταγή” για την ισορροπία. Υπάρχει όμως η επιλογή της προτεραιότητας: να είμαι παρούσα, να ακούω, να στηρίζω. Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα ενοχές, όπως κάθε εργαζόμενη μητέρα. Αλλά έμαθα να είμαι αυθεντική – να δείχνω στην κόρη μου ότι η δύναμη μιας γυναίκας είναι να αγωνίζεται χωρίς να χάνει την τρυφερότητά της.
-
Τι σημαίνει για εσάς η “θηλυκή δύναμη” στον 21ο αιώνα; Και πώς μπορεί μια γυναίκα σήμερα να ισορροπήσει ανάμεσα στην καριέρα και την ευαισθησία της;
Η θηλυκή δύναμη δεν είναι η αντίθεση της αντρικής είναι συμπληρωματική. Είναι η δύναμη που χτίζει, όχι που επιβάλλεται. Στον 21ο αιώνα, η γυναίκα καλείται να φορά πολλούς “ρόλους”, να είναι επαγγελματίας, μητέρα, σύντροφος, εαυτός. Η ισορροπία έρχεται όταν αποδεχτούμε ότι δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειες – αλλά αυθεντικές. Η ευαισθησία δεν είναι εμπόδιο στην καριέρα ,είναι η γέφυρα με την αλήθεια.
-
Η Κέρκυρα είναι κάτι πολύ περισσότερο από τόπος καταγωγής για εσάς. Τι σας δίνει ακόμα και σήμερα αυτό το νησί; Πώς εμπνέει τη ζωή και το έργο σας;
Η Κέρκυρα δεν είναι απλώς η γενέτειρά μου – είναι η ψυχή μου. Είναι το μέρος που με δίδαξε τι σημαίνει αρμονία, καλαισθησία, μουσικότητα. Ένα νησί γεμάτο φως, με έντονη πολιτιστική ταυτότητα και ανεξίτηλο αποτύπωμα από διαφορετικούς πολιτισμούς. Εκεί έμαθα να αγαπώ τη γη, να σέβομαι τη φύση, να τιμώ τη μνήμη.
Η παράδοση της Κέρκυρας με εμπνέει να παραμείνω αυθεντική. Μέσα από την κουζίνα, τη μουσική, τα έθιμα, αναδύεται κάτι πολύ βαθύτερο, ένας τρόπος ζωής.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω και το βιβλίο με παραδοσιακές συνταγές της Κέρκυρας, όχι απλώς ως καταγραφή γεύσεων, αλλά ως γέφυρα μετάδοσης πολιτισμού από γενιά σε γενιά. Ένα έργο αγάπης και σεβασμού προς ό,τι μας συνδέει με τις ρίζες μας.
Άλλωστε η ελληνική γαστρονομία είναι ένα κομμάτι της ταυτότητάς μας – και πιστεύω ότι μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες, ο πολιτισμός αποκτά νέα ζωή.
-
Υπάρχει κάποια στιγμή στη ζωή σας – ένας “σταθμός” – που σας άλλαξε ριζικά τον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο και τον εαυτό σας;
Οι απώλειες σημαντικών ανθρώπων στην ζωή μου με έμαθαν να ζω πιο συνειδητά, να εκτιμώ τα απλά, τα ουσιαστικά. Να συγχωρώ, να δίνω δεύτερες ευκαιρίες – πρώτα στον εαυτό μου. Η ζωή είναι πολύτιμη. Και ο χρόνος, ο μεγαλύτερος δάσκαλος.
-
Ποια συμβουλή θα δίνατε σήμερα σε μια νέα γυναίκα που ξεκινάει το δικό της επαγγελματικό και προσωπικό ταξίδι;
Θα της έλεγα να μη φοβηθεί να είναι ο εαυτός της. Να αγκαλιάσει τη μοναδικότητά της, ακόμα κι αν δεν “χωράει” στα καλούπια των άλλων. Να δουλέψει με πάθος, και όραμά να αγαπά, να συγχωρεί. Και πάνω απ’ όλα, να θυμάται ότι η δύναμή της δεν βρίσκεται στο να αποδείξει – αλλά στο να εμπνεύσει.
-
Κλείνοντας, ποιο μήνυμα θα θέλατε να αφήσετε στους αναγνώστες μας;
Θα ήθελα να πω τα εξής…..Ας μην αρκεστούμε στο εφικτό, όταν μπορούμε να διεκδικήσουμε το εξαιρετικό.
Η Ελλάδα δεν είναι απλώς ένας προορισμός στον παγκόσμιο χάρτη. Είναι μια χώρα με ψυχή, με τοπικές κοινότητες που δημιουργούν, με τοπία που εμπνέουν, με μια πολιτισμική κληρονομιά που δεν ανήκει μόνο στο παρελθόν, αλλά και στο μέλλον.
Ο τουρισμός μπορεί – και πρέπει – να γίνει μοχλός βιώσιμης ευημερίας. Να στηρίξει την περιφέρεια, να ενισχύσει την τοπική οικονομία, να προστατεύσει το φυσικό περιβάλλον και να προσφέρει ουσιαστικές ευκαιρίες στις νέες γενιές. Όχι με όρους εκμετάλλευσης, αλλά με όρους σεβασμού και συνέχειας. Όχι ως μια βιομηχανία εντυπώσεων, αλλά ως μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τόπου, ανθρώπου και επισκέπτη.
Αν έχουμε το θάρρος να ονειρευτούμε – και την πολιτική βούληση να υλοποιήσουμε – μπορούμε να χτίσουμε ένα μοντέλο τουρισμού που θα είναι ανθεκτικό, ανθρώπινο και εθνικά υπερήφανο.
Για μια Ελλάδα που δεν “προσφέρεται”, αλλά εμπνέει. Που δεν ακολουθεί τάσεις, αλλά διαμορφώνει πρότυπα!!
Για μια Ελλάδα που αξίζει – και που μπορούμε όλοι μαζί με συνέπεια συντονισμό και συνεργασία να το αποδείξουμε.
Άντζελα Γκερέκου