Το καλοκαίρι είναι η πιο αγαπημένη εποχή για πολλούς, καθώς συνδυάζει τη ζέστη, τον ήλιο, τη θάλασσα και τις διακοπές. Όμως, όπως λέει και η παροιμία, όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν. Το καλοκαίρι σιγά σιγά φτάνει στο τέλος του και με αυτό φεύγουν και γίνονται αναμνήσεις οι όμορφες στιγμές που ζήσαμε.
Τι σημάνει όμως αυτό για εμάς; Πρέπει να νιώθουμε λύπη, νοσταλγία, μελαγχολία; Ή μήπως πρέπει να είμαστε χαρούμενοι, ευγνώμονες και αισιόδοξοι; Η απάντηση δεν είναι μονόπλευρη, αλλά εξαρτάται από τη σκοπιά που βλέπουμε τα πράγματα.
Από τη μία, μπορούμε να πούμε ότι το καλοκαίρι που φεύγει είναι μια αφορμή για να αναθεωρήσουμε τους στόχους μας και να κάνουμε νέα σχέδια. Μπορούμε να δούμε τη νέα σεζόν ως μια ευκαιρία για νέες προκλήσεις, νέες γνωριμίες και νέες εμπειρίες. Μπορούμε να εκτιμήσουμε ό,τι κάνουμε και να βρούμε χαρά στη δημιουργία, στη μάθηση και στη συνεργασία.
Από την άλλη, μπορούμε να πούμε ότι το καλοκαίρι που φεύγει είναι μια απώλεια. Να μείνουμε στις στιγμές που περάσαμε, στους ανθρώπους που γνωρίσαμε, στα μέρη που επισκεφτήκαμε να αγνοήσουμε ό,τι κάνουμε και ότι θα πράξουμε στην καθημερινότητά μας.
Η επιλογή είναι δική μας. Το καλοκαίρι που φεύγει δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό από μόνο του. Είναι απλά μια αλλαγή, μια μετάβαση, μια εξέλιξη. Το πώς θα το αντιμετωπίσουμε εξαρτάται από το πώς θα το διαχειριστούμε. Το καλοκαίρι που φεύγει δεν είναι το τέλος. Είναι η αρχή. Η αρχή ενός νέου κύκλου, ενός νέου τρόπου ζωής, ενός νέου τρόπου σκέψης.