Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε κρίνει για τα βιβλία που διαβάζεις

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τεμαχίζει τη λογοτεχνία σε κομμάτια και κατηγορίες. Να της βάζει την ταμπέλα του ποιοτικού ή όχι, κι έτσι να την πλασάρει στο αναγνωστικό κοινό. Ούτε μπορεί να κατευθύνει τη σκέψη σου ώστε να πιστέψεις αν αυτό που διάβασες άξιζε ή δεν άξιζε.

Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να σε κρίνει για ό,τι κι αν διαβάζεις. Να σε κάνει να νιώσεις άσχημα για αυτό. Εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο βιώνουν αυτό το μοναδικό ταξίδι που τους προσφέρει η ανάγνωση ενός καλού βιβλίου. Μικρή σημασία έχει ποιο βιβλίο διάβασαν ή ποιος το έχει γράψει. Έχει αλήθεια νόημα να κατατάξεις ένα βιβλίο σε οποιαδήποτε κατηγορία ή μήπως έχει μεγαλύτερη σημασία ο τρόπος με τον οποίο μίλησε στην ψυχή σου; Ποιος μπορεί να ορίσει την ποιότητα αυτού που διαβάζεις ή αν αυτό που σου προσφέρει σε γαληνεύει και σε ευχαριστεί; Και ποιος δίνει το δικαίωμα σε ορισμένους να κρίνουν τους ανθρώπους βάσει των βιβλίων που επιλέγουν να διαβάζουν; Ποιος τους έχρισε παντογνώστες κριτές;

Το πόσο καλό είναι τελικά ένα βιβλίο το γνωρίζεις μονάχα εσύ και όλα όσα ένιωσες και έζησες μέχρι να φτάσεις στο τέλος του. Τις ώρες που ξόδεψες συντροφιά του κανείς δεν μπορεί να τις υποβαθμίσει και να τις κάνει να φανούν ανούσιες.

Υπερασπίσου το δικαίωμα να εκφράσεις αυτό που ένιωσες. Βάλε στην άκρη όλους εκείνους τους ειδήμονες που κυκλοφορούν ως αυτόκλητοι αστυνόμοι της λογοτεχνίας.

Κάθε φορά που τελειώνω την ανάγνωση ενός βιβλίου που μου άρεσε, πλημμυρίζω σκέψεις και συναισθήματα. Το κρατώ στα χέρια μου, κλείνω για λίγο τα μάτια μου και αφήνω να γράψει στην ψυχή μου το δικό του μήνυμα.

Αιωρούμαι πολύ συχνά ανάμεσα σε χιλιάδες βιβλία και ανασαίνω το μοναδικό τους άρωμα. Ταξιδεύω ανάμεσα στις λέξεις τους και, όταν κουράζομαι, ξαποσταίνω καθισμένος στα ξύλινα ράφια των βιβλιοπωλείων παρατηρώντας τους ανθρώπους που περιπλανιούνται ανάμεσά τους. Τους ακολουθώ και στέκομαι δίπλα τους την ώρα που διαβάζουν τα οπισθόφυλλα. Γίνομαι φωνή και τους ψιθυρίζω να βρουν αυτό που θα μιλήσει στην καρδιά τους. Παρακολουθώ την έκφραση στο πρόσωπό τους και περιμένω εκείνη τη λάμψη που θα φωτίσει τα μάτια τους. Οι λέξεις του βιβλίου που διάλεξαν ξεκίνησαν να φτιάχνουν την ιστορία στο μυαλό τους, πριν καν το ανοίξουν…”

Όταν διαβάζεις, έχεις μάθει να αφήνεσαι. Μέσα από τις σελίδες μπορεί ζήσεις έμμεσα έναν θυελλώδη έρωτα. Ίσως κυνηγήσεις εναγωνίως έναν δολοφόνο φτάνοντας στα ίχνη του πριν από τους ήρωες. Μπορεί να χαθείς ανάμεσα σε στίχους ποίησης ψάχνοντας το κρυφό τους νόημα, ακόμα και να περιπλανηθείς σε μονοπάτια της Ιστορίας. Να ζήσεις σε κόσμους φανταστικούς και παράλληλα σύμπαντα. Ίσως το βιβλίο που κάθε φορά επιλέγεις, καταφέρει να ξεκλειδώσει μέσα σου λουκέτα που παραμένουν ερμητικά κλειστά και γίνει οδηγός σου σε καινούριους δρόμους. Να σε μεταμορφώσει σε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Κάθε φορά που διστάζεις να μιλήσεις για ένα βιβλίο που έγραψε στην καρδιά σου, δες πίσω από τις ταμπέλες και θυμήσου τη φωνή που κρύβεται μέσα στις σελίδες του. Δεν είναι η δική σου… Είναι η ουσία του βιβλίου που κραυγάζει να μην την αγνοήσεις και οφείλεις να τη μοιραστείς.

Κώστας Κρομμύδας
Συγγραφέας και ηθοποιός

kostaskrommydas.gr