Όνειρα…

Όλη η ζωή μας βασίζεται πάνω σε όνειρα. Σε αυτές τις μικρές σκέψεις που γεννιούνται στην καρδιά, σχεδιάζονται στο μυαλό, ριζώνουν στην ψυχή και καμώνονται από την γλαφυρότητα της προσδοκίας, συναντούν την ελπίδα της πραγματοποίησης κι ορίζονται ως οδηγός σου και αναπόσπαστο κομμάτι σου.

Όνειρα που έχεις δει τον εαυτό σου να τα ζει στο έπακρο ξανά και ξανά, μέχρι που γίνονται πηγή ζωής, στόχος και ανάγκη, τρέφοντας τους κάλυκες της οντότητάς σου. Σε εμπνέουν και θεριεύουν μέσα σου την πάλη για την κατάκτησή τους.

Είναι τα θέλω σου. Είναι τα μπορώ σου.

Είναι όλα όσα είσαι.

Όμως τι γίνεται όταν προβάλλονται επάνω σου όνειρα ξένα; Πόσο δυσβάσταχτη γίνεται η ζωή σαν κάποιος θέλει να ζήσεις δίνοντας σάρκα και οστά σε όνειρα δικά του που παρέμειναν μισά; Ή πώς πρέπει να αντιδράσεις στους άρπαγες όλων όσων έχεις ποθήσει και λαχταρήσει, επειδή βρήκαν τον τρόπο να εκμεταλλευτούν εκείνο που φώναζε η ψυχή σου;

Πολλές φορές, τα όνειρά μας στο διάβα τους συναντούν τους λάθος δρόμους, πέφτουν στα χέρια των λάθος ανθρώπων που θα τα κακοποιήσουν, μωλωπίζοντας την αστραφτερή μορφή που τους έχουμε δώσει.

Ακόμα περισσότερες φορές, θα νιώσουμε καταρρακωμένοι όταν εκείνα θα θαμπώσουν από όσους τα ζήλεψαν και θέλησαν να τα καταχραστούν, και θα είναι βαρύ το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε, αφού τους επιτρέψαμε να σφετεριστούν το δικό μας κομμάτι του ” παράδεισου”.

Όχι, δεν είναι εύκολο πάντα να αναγνωρίσεις ποιοι είναι εκείνοι που θα επιχειρήσουν να ξεφτίσουν το όνειρό σου, όμως μόλις τα καταφέρεις, το οφείλεις σε σένα να μην αφήσεις να παρασύρουν σαν λεηλατημένο τομάρι τις ελπίδες σου, και να τις θάψουν κάτω από την σκιά του

” δεν τόλμησα”… 

Και να θυμάσαι πως, θα υπάρξουν κι εκείνοι που θα γίνουν οι ίδιοι σκαλοπάτι, για να σκαρφαλώσουν τα δικά μας όνειρα. Θα μας κρατήσουν γερά, να μην τα παρατήσουμε, απλώνοντας ένα προστατευτικό δίχτυ για εμάς κάθε φορά που πέφτουμε στο κενό της απογοήτευσης.

Θα υπάρξουν αυτοί που θα χαμογελούν περήφανα σε όλα τα βήματα, που θα μας φέρνουν πιο κοντά σε όσα επιθυμούμε, και θα γίνει το δικό μας χαμόγελο η ανταμοιβή τους.

Και να θυμάσαι πως, θα πρέπει να κυνηγήσεις τις σκέψεις που βάζουν το μυαλό σου να βαδίσει ηττημένο, γιατί εκείνο είναι το μεγαλύτερο όπλο για να πετύχεις τα όνειρά σου.

Και να θυμάσαι πως, θα πρέπει πρώτα από όλα να παλέψεις με τον εαυτό σου, με τα «μήπως» κι όλα τα «εάν».

Και μην ξεχάσεις, να βλέπεις εσένα στο τέλος κάθε «εάν», και να σου χαμογελάς ευτυχισμένα.

Και μην επιτρέψεις να σου στερήσουν τα όνειρα.

Κώστας Κρομμύδας
Συγγραφέας και ηθοποιός

kostaskrommydas.gr