Τι παράξενοι που είμαστε οι άνθρωποι…

Κλαίμε με τους στίχους ενός τραγουδιού…
Μας συγκινεί ένα βιβλίο που μιλάει για τα βάσανα κάποιου…
Βουρκώνουμε με μια δραματική ταινία…

Και παραμένουμε εντελώς αδιάφοροι, με τα αληθινά βάσανα των ανθρώπων !!!
Στο κακό που βλέπουμε, κλείνουμε τα μάτια…
Στον πόνο του άλλου αδιαφορούμε…

«Μου χρωστάει η ζωή», ψιθυρίζεις κάποια στιγμή, όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θες …

Έλα να σου πω ένα μυστικό…

Τίποτα δε σου χρωστάει η ζωή!!!

Η ζωή είναι γι αυτούς που αγαπούν…
Γι αυτούς που γελάνε…
Για αυτούς που δεν έχουν μίσος, δεν ζηλεύουν, δε φοβούνται να παλέψουν, δεν αδιαφορούν…

Μόνο αγάπη έχουν …
Και τη δίνουν…
Και τη μοιράζονται…
Και νοιάζονται…
Και ρωτούν τον διπλανό τους: χρειάζεσαι κάτι; Είσαι μόνος σου; Θέλεις παρέα; 

Βάλε εσύ όλα αυτά και η ζωή θα σου δώσει χαρά!!
Πως λέγεται αυτό που σε μια παρέα όλοι βάζουμε από κάτι; 
Ρεφενέ λέγεται…
Εσύ θα βάλεις την αγάπη και την καλοσύνη και η ζωή θα βάλει την χαρά και την ευτυχία. 

Αυτό!!
Αλλιως, κανένας δε θα σε κάνει παρέα…
Ούτε η ζωή…